Udostępnij doświadczenie liderów i ekspertów osobom bezpośrednio zaangażowanym w problem (35-60 min)

Co daje nam ta struktura? Umożliwia dużej grupie połączenie się z liderem lub ekspertem (tytułową gwiazdą) w celu zademonstrowania sposobu, w jaki ta osoba radzi sobie z rozwiązywaniem danego problemu. Dobrze zaprojektowany wywiad pomoże zamienić nudną prezentację w osobistą, angażującą historię bogatą w wiedzę i ujawniającą pełnię towarzyszącego jej racjonalnego, emocjonalnego oraz etycznego/moralnego kontekstu. Korzystając z płynącej z wywiadu inspiracji i pobudzenia wyobraźni, spotkanie można wykorzystać jako zaproszenie lub zachętę do podjęcia spójnych działań.

Pięć elementów struktury (Minimalne ramy)

1. Zaproszenie uczestników

• Zaproś gwiazdę do udzielenia wywiadu. Zastąpi to zwyczajową, formalną prezentację lub przemówienie serią wnikliwych pytań w formacie luźnego talk-show.
• Zaproś uczestników do wysłuchania gościa i dostrzeżenia w nim zwykłego człowieka. Grupa powinna wspólnie przygotować pytania, które chce mu zadać.

2. Zaaranżowanie przestrzeni i potrzebne materiały

• Prowadzący wywiad wraz z zaproszoną gwiazdą znajdują się z przodu sali, aby grupa mogła ich dobrze widzieć i słyszeć (zalecane są przypinane mikrofony, krzesła barowe lub wygodne fotele).
• Dowolna liczba uczestników znajdująca się w przestrzeni umożliwiającej swobodną obserwację i możliwość późniejszego utworzenia grup (może być układ teatralny)
• Niewielkie kartki do zapisania pytań przygotowanych przez grupę w formacie 1-2-4 (modyfikacja struktury 1-2-4-All – przyp. tłum.)

3. Aktywność uczestników 

• Część pierwsza, wywiad: wszyscy mają równe szanse, aby wysłuchać gościa.
• Część druga, pytania: wszyscy mają równe szanse, aby zaangażować się we wspólne tworzenie pytań.

4. Podział na grupy 

• W wywiadzie uczestniczy cała grupa.
• Pojedyncze osoby, pary, małe grupy przygotowują pytania z wykorzystaniem formatu 1-2-4.

5. Instrukcja „krok po kroku” i ramy czasowe

• Prowadzący wywiad wita się i przedstawia gwiazdę oraz temat, który będzie omawiany. Czas: 3 min
• Prowadzący zadaje pytania, których można by się w takich okolicznościach spodziewać (zasadne są zarówno pytania z dozą humoru, jak i te w pełni poważne). Czas: 15-30 min
• Prowadzący zaprasza uczestników do tworzenia dodatkowych pytań, wykorzystując format 1-2-4 jako podstawę do rozmów. Prosi, by widownia notowała pytania na niewielkiego formatu kartkach. Czas: 5-10 min
• Wykorzystując otrzymane od uczestników kartki i wyszukując powtarzające się w nich pomysły, prowadzący zadaje kolejne pytania osobie udzielającej wywiad.
• Prowadzący podsumowuje wywiad i dziękuje przybyłemu gościowi.

Co można zyskać?

• Stworzyć lub umocnić więź między ekspertem lub liderem a publicznością.
• Nadać problemowi więcej treści i głębi.
• Uniknąć nudnych wykładów i prezentacji PowerPoint.
• Zaangażować każdego uczestnika w tworzenie pytań, które mogą posłużyć do pogłębiania tematu.
• Skierować uwagę na człowieka postrzeganego do tej pory głównie przez pryzmat jego stanowiska lub obszaru ekspertyzy.
• Pobudzić do życia wielkie koncepcje, wykorzystując historie pojawiające się w wywiadzie.

Podpowiedzi dla prowadzącego

• Sprawdzoną sekwencją otwierających pytań jest: „Co na początku zainspirowało cię w tej pracy? Co jest dla ciebie wyzwaniem? Co pozwala ci kontynuować pracę? Jak myślisz, czego możemy w tej pracy doświadczyć?”.
• Przygotuj gwiazdę przed wywiadem, pokaż jej wcześniej swoje pytania.
• Jeżeli to możliwe, przed rozpoczęciem wywiadu prześlij uczestnikom materiały opisujące kontekst wydarzenia.
• Nie dopuść do tego, by wprowadzenie miało charakter wykładu.
• Pytania do gwiazdy nie powinny być trywialne i zbyt proste.
• Prowadzący powinien konsekwentnie dopytywać o historie i szczegóły dotyczące poruszanych tematów.
• Prowadzący może zapytać: „Dlaczego _____ jest ważne dla CIEBIE (w przeciwieństwie do organizacji czy też systemu)?”.

Modyfikacje struktury

• Korzystaj z żartobliwych tekstów ze znanych programów talk-show, takich jak „Oprah”, „Stephen Colbert” czy też innego swojego ulubionego prowadzącego.
• Prowadzący może przed wywiadem zbadać potrzeby publiczności, pytając: „Czego chcielibyście się dowiedzieć, o co boicie się zapytać?” lub „Czego najbardziej chcecie się o tej osobie (lub jej pracy) dowiedzieć?”.
• Użyj wzorca wspomagającego opowiadanie historii (np. monomitu), by nadać wywiadowi strukturę.
• Podczas dyskusji nad strategiami sięgnij w głąb potencjalnych wyzwań, pytając: „Co takiego dzieje się wokół, co wymaga kreatywnej adaptacji? Co się stanie, jeżeli nic nie zrobimy? Mając na uwadze nasz cel, co takiego możemy zrobić już teraz? Jeżeli nasze strategie ległyby w gruzach, które ich elementy przywrócilibyście dzisiaj do życia?”.
• Wykorzystaj w pracy zdalnej. Prowadź wywiad z wykorzystaniem głosu/obrazu, podczas gdy uczestnicy tworzą pytania w parach i grupach. Udostępnijcie najpopularniejsze pytania w oknie czata, aby każdy mógł je widzieć.
• Połącz ze strukturami User Experience Fishbowl, Open Space Technology, Discovery & Action Dialogue oraz What I Need From You.

Przykłady zastosowań

• Dla lidera lub grupy liderów, w celu rozpoczęcia nowej inicjatywy
• By przywitać i poznać nowego lidera, który dołącza do organizacji.
• By nadać osobisty charakter i pogłębić zrozumienie pracy wykonywanej przez eksperta.
• Dla podsumowania doświadczeń kilku uczestników ważnego wydarzenia
• Jako alternatywę dla prezentacji studium przypadku, w której prowadzący wywiad pomaga ożywić historię i kontekst ukryty za analizą.

Źródło

Liberating Structures opracowane przez Henriego Lipmanowicza i Keitha McCandlessa. Zainspirowane wyjątkowo żartobliwymi improwizatorami z Wenezueli.

Materiały dodatkowe